آب، انرژی و محیط‌زیست

طبق برآوردهاي سازمان يونسكو، كشور ايران از نظر وسعت اراضي شور در جهان، پس از كشورهاي استراليا، شوروي سابق، آرژانتين و چين، رتبه پنجم را دارد. شوري خاك از عمده مسائل محدود كننده كشاورزي در كشور است. ازجمله علل بروز شوري خاك، مقدار قابل توجه تبخير در كشور مي باشد. افزايش دما باعث افزايش پتانسيل تبخير آب از خاک و در نتيجه، افزايش خطر شور شدن خاك مي­گردد. علاوه بر خاک شور ذخاير آب­هاي سطحي و زیرزمینی شور  نیز در کشور قابل ملاحظه می­باشد. عملیات شورورزی، کشاورزی پایدار در خاک­ها و آبهای­های شور  است که به بهره برداری اقتصادی از منابع آب و خاک در محیط­های شور منجر می­شود. برخي از كارشناسان هزينه اصلاح خاكهاي شور براي كشت گياهان زراعي رايج را بيش از 5000دلار در هر هكتار برآورد نموده اند، در حالي­كه هزينه كاشت و استقرار گياهان شورزي  500 تا 1000 دلار در هكتار تخمين زده شده است.

در ايران كه لزوم حفاظت ازخاك، گسترش پوشش گياهي، نياز به ارتقاء بهره­وري از منابع آب، ايجاد فرصتهاي شغلي و تقويت پايداري كشاورزي در مناطق خشك و بياباني با وجود منابع كافي از آب­ها و خاك­هاي شور و تنوع گياهي قابل ملاحظه به شدت احساس مي­شود، تلاش در جهت بومي و اقتصادي نمودن توليد گياهان شورزي مناسب، يك ضرورت است .