آب، اقلیم و محیط‌زیست

كمبود آب تهديد اساسي براي بقاي بشر، اكوسيستم­ها و همچنین تكوين تمدن­ها است. یکی از منابع اصلی اتلاف آب، تبخیر از سطح مخازن می باشد که در مناطقی با تابش خورشیدی و کمبود فشار بخار اشباع بالا، منجر به تقلیل بازده مصرف آب می­شود. تلفات تبخیر می­تواند از طریق طراحی سدهای عمیق­تر و با سطح کمتر و یا چند سلولی کردن سدها به­حداقل برسد. یکی دیگر از روش­های کاهش تبخیر، استفاده از پوشش­های فیزیکی شامل پوشش­های شناور، اجسام شناور و سازه­های سایه دار است. این نوع پوشش­ها با کاهش مساحتی که تبخیر از آن صورت می­گیرد و با قطع ارتباط مخزن آب با هوای محیط باعث کاهش تلفات آب می شوند. این گونه پوشش ها دایمی هستند و براکوسیستم آبی تاثیر خواهند داشت. پوشش های شیمیایی از دیگر روشهای کاهش تبخیر می باشد. این پوشش ­ها معمولا از اسید چرب با زنجیره طولانی و یا امولسیون با پایه سیکلونی ساخته شده­اند. این پوششها با تجزیه یونی روی سطح آب پخش می­شوند و هرزگاهی نیاز به استفاده مجدد از آنها می باشد. این مواد نیز بر اکوسیستم آبی تاثیر گذار هستند. پوشش بیولوژیک نیز از جمله روشهای کاهش تبخیر است. این پوشش  می­تواند به­صورت گیاهانی باشد که روی سطح آب پخش می­شوند و بادشکن طبیعی و مصنوعی می­باشند. لذا بررسی روش های مختلف کاهش تبخیر از جمله روش­های فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیک و استفاده از فناوری­هایی که کمترین اثر مخرب زیست محیطی را همراه با بالاترین بازده داشته باشند ،جهت فراهم نمودن آب مورد نیاز در کشور امری حیاتی بوده و دستیابی به توسعه پایدار را ممکن می سازد.